Grammar Translation jest jedną z najstarszych i najbardziej tradycyjnych metod nauczania języka obcego. Narodziny tej metody datuje się na XIX wiek, chociaż z pewnością była ona już stosowana w starożytności. W XIX i na początku XX wieku używano jej do nauczania języków martwych takich jak Łacina czy Greka, dlatego też jest ona szczególnie ukierunkowana na język pisany.
Jak sama nazwa wskazuje, metoda ta koncentruje się na nauce zasad gramatycznych oraz ich zastosowaniu w tłumaczeniu tekstów obcojęzycznych. Nauczanie odbywa się w języku ojczystym uczniów. Czytanki i teksty tłumaczone są na język ojczysty a następnie omawiane pod względem struktur gramatycznych z częstym użyciem porównań pomiędzy dwoma językami. Gramatyka jest zazwyczaj wyjęta z kontekstu i jest wykładana w języku ojczystym uczniów. Jest ona szeroko omawiana a następnie stosowana w tłumaczeniach zdań.
|
Sprawdzanie i testowanie umiejętności uczniów odbywa się prawie wyłącznie poprzez tłumaczenie zdań według zasady, że jeśli uczeń potrafi przetłumaczyć zdanie, to potrafi mówić w obcym języku. Uczniowie nie rozwijają swoich umiejętności mówienia w danym języku i nie mają okazji na wypowiadanie swoich opinii. Podejście do błędów jest raczej rygorystyczne - są one poprawiane w momencie, kiedy się pojawiają.
CECHY CHARAKTERYSTYCZNE:
- Lekcje są prowadzone w ojczystym języku uczniów, z małym użyciem języka obcego.
- Słownictwo przedstawiane jest w formie list słów lub pojedynczych słów.
- Długie wyjaśnienia zasad gramatycznych.
- Czytanie tekstów.
- Mało uwagi poświęca się treści tekstów. Teksty są traktowane jak ćwiczenia do analizy gramatyki.
|